- concionabundus
- contĭōnābundus (concĭōnābundus), a, um
qui harangue.
* * *contĭōnābundus (concĭōnābundus), a, um qui harangue.* * *Concionabundus. Liu. Qui fait harangue, Haranguant, Preschant.
Dictionarium latinogallicum. 1552.
Dictionarium latinogallicum. 1552.
concion — Concion, et Assemblée du peuple, Concio. Il fait ordinairement concions au peuple et harangues, In rostris habitat, Concionalis, Concionabundus … Thresor de la langue françoyse
harangue — Harangue, Oratio ad populum. L oraison et harangue de celuy qui parle à l assemblée, Concio. Propos et harangues seditieuses pour inciter le peuple à tumulte, Conciones turbulentae. La raison du parler appartenant au fait des harangues publiques … Thresor de la langue françoyse
haranguer — Haranguer, Concionari. Haranguer les soldats, Concionem militum habere, Liu. lib. 23. Il s en alloit au gibet haranguant au peuple, Ad supplicium concionabundus incedebat, Liu. ib … Thresor de la langue françoyse
prescher — Prescher, Praedicare, Concionari. Dire et prescher tout par tout, Praedicatione circunferre. Il sembloit qu il preschast, Haec prope concionabundus agebat. Bud. ex Liuio … Thresor de la langue françoyse